من،

ناخدای پیر

  تنهایی چیز عجیبی است
مثل نفس های سرد شب
در اتاق کوچک من،
که عمیق ترین جای دنیاست
مثل فکر به اینکه
شاید صبح دیگری نباشد.

داوودشیرزادراد

  پدرم پیر نبود اما مرد
مادرم پیر نبود
زندگی او را خورد
من بی چاره به دنبال خودم می گردم
شاعری که پژمرد..

داوودشیرزادراد

  کاش . . . 

مثل عکسی رنگی 
می ماندی در خاطراتم

نه فیلمی سیاه سفید 
در کابوس شبانه ام !

فیروزه کسانی

  موی هایت را که باز می کنی
باد
سَــــر ِ زبان می افتد
می بندی
شب کوتاه می آید
من
می نویسم
ماه
پلک می زند
.
.
.
..........
همین
ح-کمره ای

  شغل من نگاہ نکردن به خونریزی ست
شغل من این است که روزنامه نمی خوانم
شب ھا
دود می رقصد
در زیرسیگاری روی میز
پردہ می آید از پنجرہ تا نیمه ھای اتاق
یعنی باد پردہ را ھل می دھد
ھمین باد که از دریا تا من آمدہ است
داشتم می گفتم
شغل من
خاموش کردن رادیوست
بستن تلوزیون
در تمام ساعات پخش خبر.
.
.
.
زندہ یاد بیژن نجدی/گزیدۂ اشعار "پسر عموی سپیدار"

  بزرگ ترین تیتر روزنامه ی زندگی ام
کسی است
که بی تفاوت
ستون اتفاق های مرا
مچاله می کند
می بینی
غمگین ترین سردبیر این شهرم.


داوودشیرزادراد

  بزرگ ترین تیتر روزنامه ی زندگی ام
کسی است
که بی تفاوت
ستون اتفاق های مرا
مچاله می کند
می بینی
غمگین ترین سردبیر این شهرم.


داوودشیرزادراد

 هرشب برای روز بعدم شعر تازه..

  چه چشمان شفابخشی داشتی
آن هنگام که بر زخم هایمان 
عاشقانه می نگریستی 
هم قدم.

ما با هم بزرگ شدیم
ما با هم رشد کردیم
و هرزمان که امیدی بود
تو می بخشیدی
چقدر معصومانه می بخشی
هم قدم.

رج می کنم 
تمام خاطراتی را که درآن بودی
قالیچه ساده ی زیبایی است
می گذارمش به زیر پاهایت
هم قدم.

به کسی که تمام است من است
خواهرم مریم. 
داوودشیرزادرادجلالی

  اتاق خاموش
وانعکاس نور 
بر تن لخت تو 
روی تختی که سکوت کرده است
وتنها تماشاچی یت
نشسته روی صندلی پیر
که سالهاست خواب رفته است
نمی بیند چشم های خیست را
که در انتظار تشویق است 
بیااین نمایش را تمام کنیم

داوودشیرزادراد

  دورمیز شام که می نشینیم
تو حرص می خوری 
من غصه،
و هر دو سیر نشده بلند می شویم.

داوودشیرزادرادجلالی

  مجادله برای داشتنت
مکاشفه برای بودنت
مصالحه برای رفتنت
مداخله برای کشتنت
زندگی با ماجرای تو، ژانرمهیجی دارد.

داوودشیرزادراد

  جان کلام رامی گیرم
شعرم خفه می شود
مرابه کیفر شاعری 
اعدام می کنند.

داوودشیرزادراد

  رویارویی با چشمهای تو
جنگ تحمیلی است
که اگر هشتاد سال هم طول بکشد 
به مصالحه نمی رسد
ومن 
فرمانده ای که با بوسه ای 
تسلیم می شوم
و از روی تمام شعر های شهیدم
شرمنده ام.

داوودشیرزادراد

  در میان من و تو فاصله هاست

گاه می اندیشم

می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

تو توانایی بخشش داری

دستهای تو توانایی آن را دارد

که مرا زندگانی بخشد

چشمهای تو به من می بخشد شور عشق و مستی

و تو چون مصرع شعری زیبا

سطر برجسته ای از زندگی من هستی

دفتر عمر مرا با وجود تو

شکوهی دیگر

رونقی دیگر هست

می توانی تو به من زندگانی بخشی

یا بگیری از من آنچه را می بخشی...
"حمید مصدق"

 مرهم زخم های کهنه ام کنج لبان توست!

بوسه نمیخواهم،چیزی بگو.
(احمد شاملو)

 چه خوش‌خیالی باد!

تو را به بازی گرفته‌است گیسووهاش.


( رضا کاظمی )
نقاشی از بهنام زنگی

 زن ها ... تا حالا به زن ها فكر كردی؟ كی خلقشون كرده؟ خدا بايد يه نابغه بوده باشه....!!!

آل پاچينو در فیلم بوی خوش زن

 "من"

 پدرم هميشه ميگفت:

دوستانتو به خودت نزديك كن و دشمنانتو نزديك تر 
Keep your friends close, your enimie closer!

پدرخوانده بر اساس رمانی از ماریو پوزو

 ی