همیشه شیرین نباش؛

فرهاد، گاهی باید طعم دیگری را تجربه کند ...

ساراحجر

 مهم نیست قفل ها دست کیست؛

مهم این است که، کلیدها دست خداست ...

ساراحجر

 حاصل عشق مترسک به کلاغ؛

مرگ یک مزرعه بود ...

بهشت را تجربه کردم
از میان لبانم
تا بند بند ششها
وقتی اولین سیگار
پس از به آغوش کشیدنت
روشن شد...!!!

 در رؤیایِ خیرهء امید،

تمامِ دروغِ دفترِ خاطرات

زندگی ای ست

که آرزوهایِ روزمره را

در عمقِ خیالی، زودگذر

به میهمانیِ درخشانِ رنگ ها... می برد




سعید آزاد
٢٧.٠١.١٣٩١

 شهاب حسینی : یه پایان تلخ بهتر از یه تلخی پایان ناپذیره...[اصغر فرهادی-درباره ی الی]

 خیلی خسته ام رییس، خسته از تنها سفر کردن، تنها مثل یه چلچله زیر بارون

 اگر کسی را مصرانه دوست داری رهایش کن 

 پدر رضا (عزت ا.. انتظامی) : توی این مملکت، بخل ، حسادت و تنگ نظری شغل دوم همه مردمه.

 از وقتی که تصمیم گرفتم دیگه نبینم، خیلی چیزا دیدم ...

 مامانم میگفت عشق مثل اتوبوس می مونه 

 بهرام رادان : الان احمق ها باحال ترن ... پس احمق باش احمق ...

 ساکنان دريا پس از مدتي صداي امواج را نمي شنوند... چه تلخ است قصه عادت...!

 دنیز (یه کافه چی ارمنی) به علی: 

 مااااااااااااااااااااااااااادر ..... درد .... دارد .....

 یکی رفته بود بالای منبر میگفت پل صراط از مو نازکتر از تیغ تیزتره یکی از اون پایین گفت خب بگو راه نیست برادر چرا میپیچونی؟!

 انسانها بهشت رو طوری میبینند که تو این دنیا بهش فکر میکنند

 زن: اگه اون تونسته فراموش كنه... منم ميتونم

 تریسی برکوویچ: من یجورایی دوست دارم که هر شب سوار یه اتوبوس متفاوت بشم و این کاملا بستگی به حال و روزم داره. درست مثل اینکه وقتی که غمگین هستم و حالم بده ترجیح میدم اطراف آدمایی باشم که حالشون بده! آدمایی که حالشون خوبه یه جورایی حالمو بدتر میکنن.

 بعد مرگت یه روز چشاتو وا می کنی و میبینی توی همین اتاقی، با همه همین آدمای دور و برتی، اونوقت می فهمی بردنت جهنم ... .

 دور می شوم از تو 

 یه دیالوگ از فیلم گلادیاتور :

ماکسیموس (راسل کرو) : یادم یه کسی به من گفت مرگ همیشه به تو لبخند میزنه و تنها کاری که. تو می تونی در مقابل اون انجام بدی این هست که تو هم به مرگ لبخند. 
____________________________

گلادیاتور 
برنده پنج جایزه اسکار

 

سواد ندارم اما

اسیر جبر زمانه ام.

راد

سهم من
آسمانیست که آویختن پرده ای آنرا از من میگیرد
سهم من پایین رفتن از یک پله متروک است
و به چیزی در پوسیدگی و غربت واصل گشتن
سهم من گردش حزن آلود در باغ خاطره هاست
ودر اندوه صدایی جان دادن که به من می گوید:
(دستهایت را دوست میدارم )
.

 

و اکنون آن زمان دررسیده است که من به صورتِ دردی جان‌گزای درآیم؛

دردِ مقطعِ روحی که شقاوت‌های نادانی، آن را ازهم‌دریده است.



و من اکنون
یک‌پارچه دردم...

 

یستادگی کن تا روشن بمانی
شمع های افتاده
خاموش می شوند

((احمد شاملو))

نامت را به من بگو
دستت را به من بده
حرفت را به من بگو
قلبت را به من بده

من ریشه های تو را دریافته ام
با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام
و دستهایت با دستان من آشناست

احمد شاملو

 

من و سیگار درد ِ مشترکیم
از هردومان ، کسی خوب کام گرفت و بعد زیر پا له کرد
درست زمانیکه به آخر رسیدیم


( مهران پیرستانی / فروردین 91 )

دنیا کوچکتر از آن است
که گم شده ای را در آن یافته باشی
هیچ کس اینجا گم نمی شود
آدم ها به همان خونسردی که آمده اند
چمدانشان را می بندند
و ناپدید می شوند
یکی درمه
یکی در غبار
یکی در باران
یکی در باد
و بی رحم ترینشان در برف
آنچه به جا می ماند
رد پائی است
و خاطره ای که هر از گاه پس میزند
مثل نسیم سحر

پرده های اتاقت را

(عباس صفاری)

 

کاش می دانستی که جهانم؛

بی تو، الف ندارد ...!

ساراحجر

دیشب که نمیدانستم برای کدام یک از درد هایم گریه کنم کلی خندیدم..!
.
.
.
.
صادق هدایت