اکنون انسان
اراده معطوف به قدرت
در تاملات نا به هنگام خویش
همچون
آواره و سایه اش
سرگردان در فراسوی نیک و بد
دجال
زایش
یک تراژدی است

انسانی زیادی انسانی
حالا میان دو هیچ
سودای تبار شناسی اخلاق
مثل فلسفیدن با پتک
به عمق نیستی
که فضیلت هستی است
می رسد

فردا
سپیده دمان
حکمت شادان است
خداوندگاری دیوانه ای
که در زایش افکاری نو
جان سپرده است.

(داوودشیرزادراد)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: