چینهای دامنت را
باز می کنی
چینهای صورتم
از یاد می رود .

(داودشیرزادراد)

 

مانند سنگی
پرت شده در مرداب زندگی
می بلعم ،
دایره های غم را
در خود.

(داودشیرزادراد)

عادلانه نیست
اینکه
اینقدر
دوستم داری..
سیگارت را

خاموش می کنی
فنجان قهوه ات را
برمی گردانی
و زیر لب می گویی
عادلانه نیست
اینکه
اینقدر
دوستم داری.

(داودشیرزادراد)

  تنهایی چیز عجیبی است
مثل نفس های سرد شب
در اتاق کوچک من،
که عمیق ترین جای دنیاست
مثل فکر به اینکه
شاید صبح دیگری نباشد.

داوودشیرزادراد

  بزرگ ترین تیتر روزنامه ی زندگی ام
کسی است
که بی تفاوت
ستون اتفاق های مرا
مچاله می کند
می بینی
غمگین ترین سردبیر این شهرم.


داوودشیرزادراد

 هرشب برای روز بعدم شعر تازه..

  مجادله برای داشتنت
مکاشفه برای بودنت
مصالحه برای رفتنت
مداخله برای کشتنت
زندگی با ماجرای تو، ژانرمهیجی دارد.

داوودشیرزادراد

  رویارویی با چشمهای تو
جنگ تحمیلی است
که اگر هشتاد سال هم طول بکشد 
به مصالحه نمی رسد
ومن 
فرمانده ای که با بوسه ای 
تسلیم می شوم
و از روی تمام شعر های شهیدم
شرمنده ام.

داوودشیرزادراد